Veiligheid

Staat natuurlijk altijd voorop. Maar soms is dat minder vanzelfsprekend dan we denken. Je hebt het vast weleens ergens gehoord of gelezen: “Laat ze het maar zelf uitzoeken”. Waarom eigenlijk? Honden die elkaar op straat of in het park tegenkomen, vormen geen roedel. Zij zijn net zo min een team als wij met de mensen die we in de supermarkt tegenkomen. Er is geen sprake van rangrelatie en/of dominantie. Tel hierbij op dat wij honden in veel verschillende afmetingen hebben gefokt en ze niet allemaal positief sociaal vaardig zijn. Neem je hond in bescherming en los het voor hem/haar op.  Als hij/zij het zelf moet gaan doen, kan dit tot zeer ongewenste situaties leiden. Het bieden van veiligheid is belangijker dan alleen maar “de roedelleider” zijn. Dit laatste is iets dat je helaas maar al te vaak hoort. Een goede begeleider kan zijn hond dusdanig lezen dat hij preventief bezig kan zijn. Hij/zij kan er dus voor zorgen dat een ongewenste situatie kan worden voorkomen. Deze honden staan vanwege hun rastype vaak al 2-0 achter. In beslagname vanwege een incident is bij deze groep sneller feit dan je denkt. Alleen al hierom is het zaak je hond veilig te houden. Hiernaast is het je plicht om ervoor te zorgen dat de maatschappij geen overlast heeft van jouw hond.

“Er is niets gebeurd” is een term die ook vaak wordt gebezigd wanneer er een schermutseling is geweest tussen twee (of meerdere) honden. Wat men bedoelt is:  Er is geen bloed gevloeid. Menigeen denkt dan dat er echt niets is gebeurd. Maar waaraan volledig voorbij wordt gegaan, zijn de leerervaringen die ze opdoen. Ontdekken hoe sterk je bent, ervaren dat je niet zo veel hoeft te pikken van anderen, is bij deze honden niet wat je wilt. Intolerantie naar soortgenoten zit in de aanleg bij de meeste van deze honden. Zich bewust worden van hun fysieke mogelijkheden op dit gebied wil je niet bekrachtigd zien.

Veiligheid gaat overigens verder dan alleen het voorkomen van incidenten, het gaat ook over het welzijn van je hond, over een veilige leefomgeving, over een respectvolle opvoeding, over een goede gezondheid en over een juiste balans tussen rust en actie.

Rechtvaardigheid

Als je zoekt op de term “rechtvaardigheid” dan kom je uit op bijvoorbeeld “naar eer en geweten handelen” en “een gelijke behandeling (respectvol, gelijkwaardig en eerlijk) geven”.

Bovenstaande geldt ook voor de manier waarop wij met onze honden om willen gaan. Het aangeven van grenzen is absoluut van belang. Wij corrigeren wel degelijk. Maar de wijze waarop dit veelal wordt gedaan, is heel anders dan wij bedoelen. Corrigeren omdat de hond iets fout doet, terwijl je niet hebt aangegeven wat je wel verwacht, is extreem oneerlijk. De hond heeft dan niet de kans gekregen het goed te doen. Een eigenaar die pijn toedient bij ongewenst gedrag heeft niet op tijd aangestuurd voordat ongewenst gedrag kan ontstaan. De grens aangeven wordt door een vaardig eigenaar gedaan door in te grijpen (soms letterlijk) maar altijd met respect voor de hond, door je positie op te eisen en door consequent te zijn. Dit is iets anders dan pijn of extreem ongemak toedienen.

Een andere, maar evenzo belangrijke, vorm van rechtvaardigheid naar onze honden, is respect hebben voor de rasspecifieke eigenschappen en het soortspecifiek gedrag.  Ze kunnen niet worden wat ze niet zijn. Het zijn geen rationeel denkende volwassen mensen. Het is en het blijft in basis een roofdier. Als we dit begrijpen, kunnen we ze veilig houden en toch de grond onder hun voeten aanbidden. Ze verdienen het!